Raceday op Daytona, hiervoor zijn we de plas overgekomen. Een aantal van de groep willen vannacht overnachten op circuit, anderen trekken terug richting hotel om hun bed te gaan groeten, het wordt alleszinds een lange dag vandaag.
Na een iets te frisse vrijdag, is het weer vandaag schitterend; bakken in de zon en de zonnecreme die we gisteren nog snel snel zijn gaan halen, komt nu echt wel van pas. Iets later dan verwacht (file om het circuit binnen te rijden) vinden we een geschikte plaats voor ons buske en kunnen we beginnen aan onze eerste 24h van Daytona. Voor de wedstrijd is er een handtekeningsessie met de piloten, net zoals de vorige dagen kan je het bijna niet vatten hoe open alles er hier aan toe gaat; fans schuiven gedisciplineerd aan in een eindeloze rij voor een foto met hun favoriete piloot en een handtekening. Doe zoiets bij ons en alles en iedereen wordt omvergelopen. Door de massa toch maar gepast voor de signeersessie en nog is goeiendag gaan zeggen tegen Marc voor de race en hem onze Belgische vlag (die we in één of andere winkel op de kop konden tikken) laten signeren. Rond de middag ging iedereen op zoek naar een plaats rond het circuit (ondertussen waren de Eurotech-boys al even goeiedag komen zeggen), en wapperde onze Belgische driekleur aan de omheining. Terwijl vrijwel iedereen op en rond de infield bleef, ben ik richting hoofdtribune getrokken. Prachtig zicht op vrijwel heel het circuit, infield en bankings, pits, zon op je gezicht … ideaal om een race te volgen (en fotokes te nemen).
De race zelf dan : aangezien Marc de kwalificatietijd neerzette, was hij het die de start moest nemen. Van bij het begin was het duidelijk dat dit een heel spannende race zou worden, met een gevecht tussen de 01 van Montoya, de 91 van Marc, de 58 Red Bull en enkele andere prototypes. Marc reed een heel sterke eerste stint, en reed 6 ronden rond met heel het pak achter hem. Na Marc was het de beurt aan Jimmie Johnson die er eveneens in slaagde zich in de top 3 te vestigen. Alles leek perfect te gaan, en we droomden al van een serieus feestje na de koers. Ijdele hoop blijkbaar van Matthews vond het nodig om op het einde van een safety-car procedure een kleine verbouwing door de voeren aan de wagen; crash tegen een andere deelnemer en daar ging alle hoop op een goeie finish. Resultaat : bodywork naar de haaien, radiator stuk en nog een aantal andere ongemakken. Na een lange tijd in de pits, reden ze ergens rond de dertigste plaats rond en alle hoop op een podiumplaats was verloren.
Aan de kop van de race bleef het echter reuzespannend. De eerste wagens reden op een zakdoek bij elkaar, en regelmatig werd de leidersplaats overgenomen door een andere piloot. De voorbode van een spannende race, die tot op het eind zou voortduren. Het vallen van de avond bracht weining verandering, knappe en spannende race om zien en volgen en al bij al een mooi circuit om foto’s te maken (al had een accreditatie het nog beter kunnen maken).
Zoals al gezegd zette een deel van de groep zich voor lange tijd op een tribune of trok rond het circuit, maar uiteindelijk kwamen we elkaar altijd wel ergens tegen, ofwel onderweg, ofwel aan één of ander drank- en eetstandje, ofwel aan de bar in de Nextel fan zone, onze uitvalsbasis sinds we hier zijn aangekomen. In de loop van de avondwas de lokroep naar bier blijkbaar te groot, en met een man of 7 nestelden we ons aan de bar, waar we rustig de koers op tv konden volgen, ook Jan zich weer bij ons voegde en het “socializen” kon beginnen met het plaatselijk vrouwvolk, deze keer Brandy en co. Tegen middernacht splitste de bende terug uit elkaar, even door de garage-area, richting tribune of stilaan richting hotel, iedereen wist wel wat te doen en het was duidelijk dat er voor een aantal nog veel Bud’s zouden volgen …
Na een iets te frisse vrijdag, is het weer vandaag schitterend; bakken in de zon en de zonnecreme die we gisteren nog snel snel zijn gaan halen, komt nu echt wel van pas. Iets later dan verwacht (file om het circuit binnen te rijden) vinden we een geschikte plaats voor ons buske en kunnen we beginnen aan onze eerste 24h van Daytona. Voor de wedstrijd is er een handtekeningsessie met de piloten, net zoals de vorige dagen kan je het bijna niet vatten hoe open alles er hier aan toe gaat; fans schuiven gedisciplineerd aan in een eindeloze rij voor een foto met hun favoriete piloot en een handtekening. Doe zoiets bij ons en alles en iedereen wordt omvergelopen. Door de massa toch maar gepast voor de signeersessie en nog is goeiendag gaan zeggen tegen Marc voor de race en hem onze Belgische vlag (die we in één of andere winkel op de kop konden tikken) laten signeren. Rond de middag ging iedereen op zoek naar een plaats rond het circuit (ondertussen waren de Eurotech-boys al even goeiedag komen zeggen), en wapperde onze Belgische driekleur aan de omheining. Terwijl vrijwel iedereen op en rond de infield bleef, ben ik richting hoofdtribune getrokken. Prachtig zicht op vrijwel heel het circuit, infield en bankings, pits, zon op je gezicht … ideaal om een race te volgen (en fotokes te nemen).
De race zelf dan : aangezien Marc de kwalificatietijd neerzette, was hij het die de start moest nemen. Van bij het begin was het duidelijk dat dit een heel spannende race zou worden, met een gevecht tussen de 01 van Montoya, de 91 van Marc, de 58 Red Bull en enkele andere prototypes. Marc reed een heel sterke eerste stint, en reed 6 ronden rond met heel het pak achter hem. Na Marc was het de beurt aan Jimmie Johnson die er eveneens in slaagde zich in de top 3 te vestigen. Alles leek perfect te gaan, en we droomden al van een serieus feestje na de koers. Ijdele hoop blijkbaar van Matthews vond het nodig om op het einde van een safety-car procedure een kleine verbouwing door de voeren aan de wagen; crash tegen een andere deelnemer en daar ging alle hoop op een goeie finish. Resultaat : bodywork naar de haaien, radiator stuk en nog een aantal andere ongemakken. Na een lange tijd in de pits, reden ze ergens rond de dertigste plaats rond en alle hoop op een podiumplaats was verloren.
Aan de kop van de race bleef het echter reuzespannend. De eerste wagens reden op een zakdoek bij elkaar, en regelmatig werd de leidersplaats overgenomen door een andere piloot. De voorbode van een spannende race, die tot op het eind zou voortduren. Het vallen van de avond bracht weining verandering, knappe en spannende race om zien en volgen en al bij al een mooi circuit om foto’s te maken (al had een accreditatie het nog beter kunnen maken).
Zoals al gezegd zette een deel van de groep zich voor lange tijd op een tribune of trok rond het circuit, maar uiteindelijk kwamen we elkaar altijd wel ergens tegen, ofwel onderweg, ofwel aan één of ander drank- en eetstandje, ofwel aan de bar in de Nextel fan zone, onze uitvalsbasis sinds we hier zijn aangekomen. In de loop van de avondwas de lokroep naar bier blijkbaar te groot, en met een man of 7 nestelden we ons aan de bar, waar we rustig de koers op tv konden volgen, ook Jan zich weer bij ons voegde en het “socializen” kon beginnen met het plaatselijk vrouwvolk, deze keer Brandy en co. Tegen middernacht splitste de bende terug uit elkaar, even door de garage-area, richting tribune of stilaan richting hotel, iedereen wist wel wat te doen en het was duidelijk dat er voor een aantal nog veel Bud’s zouden volgen …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten