Sebring, home of the 12h ALMS race; da’s onze bestemming van vandaag. Op schoolreis met ons “buske”, het lijkt op zonnekinderen in Amerika. Vanaf het begin zit de stemming er meer dan dik in, op één uitzondering na (elke reis heeft nu eenmaal zijn kamerplant), de moppen vliegen in het rond en een karaokebar vergaat in het niets tegen onze zangtalenten.
Vandaag zijn het testen van de Champcar en ALMS, een telefoontje van Andy met Jan Heylen geeft ons een beetje hoop om misschien dichtbij de auto’s te komen. En jawel, in Sebring aangekomen, komt Jan ons tegemoet en krijgen we allemaal toegang tot de paddock van de Champcar. Wat een verschil met Europa, Champcar wordt hier aanzien als de Amerikaanse tegenhanger van de F1, probeer maar eens binnen te raken op een F1-test bij ons. Hier loop je gewoon door de paddock, tussen de auto’s en piloten, neem je ongestoord foto’s en wordt je niet weggeblaft van zodra je bij een wagen komt. Woensdag was dan ook “celebrity-spotting-dag”. Paul Tracy, Sebastien Bourdais (huidig Champcar kampioen) en alle andere gekende en minder gekende piloten, ze staan wel bij iemand op de foto. Maar 2 foto’s steken er bovenuit, een deel van de bende die op de groepsfoto staat met Nigel Mansell (ben nog altijd slecht gezind omda’k daar ni bijsta) en Serre en ondergetekende die Paul Newman te pakken kregen voor een fotoke. Ah ja, Jan heeft momenteel nog geen stuur voor het komend seizoen, maar het zit op de goeie weg.
Sebring is trouwens nog een heel puur circuit zoals er nog weinig bestaan tegenwoordig; rechts stukken, snelle bochten, korte bochten, weining of geen zandbakken of uitloopstroken, hier worden de broekies van de echte mannen gescheiden. De testsessies werden dan ook regelmatig onderbroken door een crash of wagen die gespind was. Dat ze in Europa hier maar eens komen kijken in plaats van alle cicruits te verkrachten met overvloedige veiligheidsmaatregelen.
Na de fanshop geplunderd te hebben, bollen we terug richting Daytona. Onderweg een Red Lobster binnengevallen om een “kleinigheidje” te eten. Ongeloofelijk maar waar, weeral goed gegeten in het land waarvan ik dacht dat er enkel fastfood te krijgen was. Alfonso, onze
vaste huisslaaf in het restaurant, vroeg erom om beetgenomen te worden. Robert werd gebombardeerd tot een gekende zanger in Vlaanderen en Nederland, Andre Heeijzes and the Vagabondz, a famous rockband. De rest van de bende was muzikant, groepie, podiumverantwoordelijk en als klap op de vuurpijl Danny als manager. Bijna kregen we Alfonso zover dat hij een micro ging halen voor een optreden, spijtig genoeg is het mislukt. Na het eten, maakten de musketiers Alfonso wijs dat Danny vandaag verjaarde; resultaat : met veel bombarie een taart met kaarskes door het restaurant en heel de bende die begint te zingen … Andy in paniek (die hadden ze dat 2 jaar geleden al is gelapt), en Danny die echt wel uit de lucht viel !! Wat we niet voorzien hadden was dat onze 80 jarige buren mee zouden opgaan in heel het gebeuren en Danny absoluut ne gelukkige wilden wensen samen met de nodige kussen, schitterend …
Daarna terug het buske in, mop- en karaokegewijs naar Daytona Beach, waar we met een paar man nog tot een stuk in de nacht een kleinigheidje zijn gaan verzetten. Jo en Wout zijn zangtalenten pur sang (kan bewezen worden op film) en de danskwaliteiten van Danny zijn ongekend …
Vandaag zijn het testen van de Champcar en ALMS, een telefoontje van Andy met Jan Heylen geeft ons een beetje hoop om misschien dichtbij de auto’s te komen. En jawel, in Sebring aangekomen, komt Jan ons tegemoet en krijgen we allemaal toegang tot de paddock van de Champcar. Wat een verschil met Europa, Champcar wordt hier aanzien als de Amerikaanse tegenhanger van de F1, probeer maar eens binnen te raken op een F1-test bij ons. Hier loop je gewoon door de paddock, tussen de auto’s en piloten, neem je ongestoord foto’s en wordt je niet weggeblaft van zodra je bij een wagen komt. Woensdag was dan ook “celebrity-spotting-dag”. Paul Tracy, Sebastien Bourdais (huidig Champcar kampioen) en alle andere gekende en minder gekende piloten, ze staan wel bij iemand op de foto. Maar 2 foto’s steken er bovenuit, een deel van de bende die op de groepsfoto staat met Nigel Mansell (ben nog altijd slecht gezind omda’k daar ni bijsta) en Serre en ondergetekende die Paul Newman te pakken kregen voor een fotoke. Ah ja, Jan heeft momenteel nog geen stuur voor het komend seizoen, maar het zit op de goeie weg.
Sebring is trouwens nog een heel puur circuit zoals er nog weinig bestaan tegenwoordig; rechts stukken, snelle bochten, korte bochten, weining of geen zandbakken of uitloopstroken, hier worden de broekies van de echte mannen gescheiden. De testsessies werden dan ook regelmatig onderbroken door een crash of wagen die gespind was. Dat ze in Europa hier maar eens komen kijken in plaats van alle cicruits te verkrachten met overvloedige veiligheidsmaatregelen.
Na de fanshop geplunderd te hebben, bollen we terug richting Daytona. Onderweg een Red Lobster binnengevallen om een “kleinigheidje” te eten. Ongeloofelijk maar waar, weeral goed gegeten in het land waarvan ik dacht dat er enkel fastfood te krijgen was. Alfonso, onze
vaste huisslaaf in het restaurant, vroeg erom om beetgenomen te worden. Robert werd gebombardeerd tot een gekende zanger in Vlaanderen en Nederland, Andre Heeijzes and the Vagabondz, a famous rockband. De rest van de bende was muzikant, groepie, podiumverantwoordelijk en als klap op de vuurpijl Danny als manager. Bijna kregen we Alfonso zover dat hij een micro ging halen voor een optreden, spijtig genoeg is het mislukt. Na het eten, maakten de musketiers Alfonso wijs dat Danny vandaag verjaarde; resultaat : met veel bombarie een taart met kaarskes door het restaurant en heel de bende die begint te zingen … Andy in paniek (die hadden ze dat 2 jaar geleden al is gelapt), en Danny die echt wel uit de lucht viel !! Wat we niet voorzien hadden was dat onze 80 jarige buren mee zouden opgaan in heel het gebeuren en Danny absoluut ne gelukkige wilden wensen samen met de nodige kussen, schitterend …
Daarna terug het buske in, mop- en karaokegewijs naar Daytona Beach, waar we met een paar man nog tot een stuk in de nacht een kleinigheidje zijn gaan verzetten. Jo en Wout zijn zangtalenten pur sang (kan bewezen worden op film) en de danskwaliteiten van Danny zijn ongekend …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten